«Ο Ηλιον πάει’ ς σην μάναν ατ’, μαυρομελανιασμένος / Φέρει και τραπεζώνει άτον γάλαν και παξιμάδιν / Ο πρόσωπος άτ’κι γελά, απολογίαν ‘κ’ εδέκεν (Ο ήλιος πάει στη μάνα του, μαυρομελανιασμένος. Του στρώνει δείπνο η μάνα του, γάλα και παξιμάδι. Το πρόσωπό του δεν γελά, απολογία δεν έδωσε)». Οι στίχοι που ακούστηκαν με τη συνοδεία του σπαρακτικού ήχου της ποντιακής λύρας από τον Ηλία Υφαντίδη ήταν το πρώτο θραύσμα στην αφήγηση που ξεδιπλώθηκε κατά την παράσταση «100 χρόνια Ανέσπερης Μνήμης – Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», το περασμένο Σάββατο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή