Μια εποχή στην κόλαση

Το τρομερό παιδί των σουηδικών γραμμάτων, ο Στιγκ Ντάγκερμαν, αυτοκτόνησε στα 31 του μόλις χρόνια, το 1954, μετά την καταιγιστική επιτυχία που είχαν τα έργα του. Μόλις 22χρονος, στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντάγκερμαν, δημοσίευε Το Φίδι για το οποίο είχαμε γράψει στο «Βιβλιοδρόμιο» πριν από έναν χρόνο περίπου: μια σουρεαλιστική αλληγορία για τη δομική κυριαρχία του φόβου, με σκηνικό τα πεπραγμένα μιας άπραγης στρατιωτικής μονάδας (η Σουηδία δεν μπήκε ποτέ στον Πόλεμο). Ενάμιση χρόνο μετά, στη διάρκεια του δύσκολου φθινοπώρου του 1946, αποστέλλεται από μια σημαντική εφημερίδα της Στοκχόλμης στις κατεχόμενες από τους Συμμάχους γερμανικές ζώνες για να γράψει σειρά άρθρων σχετικά με την κατάσταση στην κατεστραμμένη χώρα (την πλέον βομβαρδισμένη της Ευρώπης, και αυτήν με τους περισσότερους πρόσφυγες). Το αποτέλεσμα είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο, κράμα ταξιδιωτικής «λογοτεχνίας των ερειπίων», διεισδυτικής πολιτικής δημοσιογραφίας, φιλοσοφικής διερώτησης και υπαρξιακής έμπνευσης ανθρωπολογικής έρευνας, εξαιρετικά επίκαιρο μάλιστα στις μέρες μας όπου το ζήτημα του ευρωπαϊκού μέλλοντος και η επανανάδυση μερικών από τα σκοτεινά φαντάσματα της ηπείρου είναι στο προσκήνιο.