Οταν το Bauhaus «μπήκε» στα σχολεία

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 η Ευρώπη συναντούσε τα φαινόμενα του μοντέρνου κινήματος Bauhaus στην αρχιτεκτονική, την τέχνη αλλά και σε χρηστικά αντικείμενα της καθημερινής ζωής. Στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος η έννοια των μοντέρνων καιρών και η κουλτούρα του «εξευρωπαϊσμού» φάνηκαν σε ένα πρόγραμμα δημόσιας αρχιτεκτονικής που προώθησε η δεύτερη κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου (1928-1932) με υπουργό Παιδείας τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πρόκειται για τα Σχολικά Κτίρια (λεγόμενα «σχολεία Παπανδρέου»), κατασκευασμένα στο πνεύμα της μοντέρνας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Ο Γεώργιος Παπανδρέου σε συνέντευξή του το 1931 ανακοίνωνε τότε το ποσό της δαπάνης των νέων σχολικών κτιρίων που ξεπερνούσε το 1 δισ. δραχμές. Σημείωνε πως μεγάλος αριθμός των κτιρίων αφορούσε τα δημοτικά σχολεία που στέγαζαν 750.000 μαθητές. Για το διάστημα του 1928-32 οι αριθμοί αποκτούν σημασία καθώς δείχνουν ότι η εκπαίδευση γίνεται υποχρεωτική για το Δημοτικό ώστε να μειωθεί ο αναλφαβητισμός. Ο Παπανδρέου μιλά για μια συνεχή εργασία στην ελληνική επικράτεια που «θα κοσμήσει τας μεγάλας πόλεις με σχολεία που οι παλαιότερες γενεές δεν έχουν ιδή ούτε στο όνειρό τους». Μιλά για μια «κοσμογονία που συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα συγχρόνως, στην κάθε πόλη, στην κάθε κοινότητα, στο κάθε χωριό».