Συνηθίζεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να γίνεται λόγος για την κρισιμότητα των εκλογών. Αυτές οι ευρωεκλογές όμως είναι πραγματικά κρίσιμες και, παρά τα εθνικά χαρακτηριστικά που λαμβάνει κάθε εκλογική αναμέτρηση, είναι ιδιαίτερα για το μέλλον της Ευρώπης. Το αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς εάν λάβει υπόψη του ότι υπάρχει για πρώτη φορά ο κίνδυνος να μην ελέγχουν το Ευρωκοινοβούλιο, ένα Ευρωκοινοβούλιο με αυξημένες πλέον εξουσίες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλιστές, οι δυο σχηματισμοί που θεμελίωσαν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αυτός ο κίνδυνος και μόνο θα έπρεπε να κινητοποιήσει όλους τους δημοκρατικούς πολίτες.

Οι ευρωεκλογές αυτές όμως έχουν και ένα άλλο χαρακτηριστικό, καθώς θα πρόκειται για την πρώτη εκλογική αναμέτρηση στη χώρα μας εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια. Αυτό σημαίνει πως αποκτούν και έναν χαρακτήρα έγκρισης ή αποδοκιμασίας των πεπραγμένων της κυβέρνησης. Σημαίνει πως δεν πρόκειται απλώς για μια δημοσκόπηση, όπως είχε πει ο Πρωθυπουργός για να υποβαθμίσει τη σημασία τους. Και βεβαίως δεν είναι ένα ναι ή όχι στη 13η σύνταξη, όπως είπε μερικές ημέρες αργότερα ο ίδιος σε μια παλαιοκομματικού τύπου απόπειρα εκμαυλισμού της συνείδησης των ψηφοφόρων. Είναι όμως ένα ναι ή όχι στην κυβέρνηση.

Τέλος δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί η σημασία των αυτοδιοικητικών εκλογών όπου κρίνεται η τύχη κυβερνητικών υποψηφίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη καθώς και στην Περιφέρεια Αττικής, η τοπική εξουσία της οποίας συνδέθηκε, όχι αναίτια, με την τραγωδία στο Μάτι. Οι υποψηφιότητες αυτές δίνουν και στις τοπικές εκλογές χαρακτήρα εθνικής αναμέτρησης. Το διακύβευμα επομένως είναι ίδιο με το αυτό των ευρωεκλογών. Αντίθετα, δεν θα είναι ίδια η επόμενη μέρα.