Απαρέγκλιτα

Θα μπορούσαν. Εστω και αν φαινόταν υποκριτικό ύστερα από τόσα χρόνια μισαλλοδοξίας, αυταρχισμού και κατασκευής εχθρών. Θα μπορούσαν. Για να σώσουν τα προσχήματα. Αλλά δεν το έκαναν. Μέχρι την τελευταία στιγμή συνέχισαν στην ίδια γραμμή του διχασμού. Απαρέγκλιτα. Οτι φταίνε οι άλλοι. Τα ΜΜΕ, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, τα διαπλεκόμενα (εδώ γελάμε). Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας χθες (πολύ καθυστερημένα σε σχέση με την ώρα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων) σε έναν λουδοβίκειο παροξυσμό είπε, με δικά του λόγια, ότι μετά από εκείνον το χάος. Οτι αν, στις εκλογές που ανακοίνωσε, το εκλογικό σώμα δεν του δώσει πλειοψηφία, τα πλοκάμια του φιλελευθερισμού θα μας βαράνε σφαλιάρες στους δρόμους. Οτι είναι η μόνη ελπίδα μας (και δεν γράφω πώς συνεχίζεται το γηπεδικό σύνθημα). Αυτό που έκανε πάντα δηλαδή. Θυμωμένος και συνοφρυωμένος κούνησε πάλι το δάχτυλο. Χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτήν τη φορά δείχνει επικριτικά τον ίδιο τον «λαό» (κατά την προσφιλή του έκφραση), τους πολλούς που του γύρισαν την πλάτη. Και χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ότι, ακολουθώντας την ίδια τακτική, κανείς δεν μπορεί να έχει διαφορετικά αποτελέσματα.