Γκρίνια

Κανείς δεν τα είχε πει ευθέως, αν και ορισμένοι τα είχαν υπονοήσει δημοσίως. Παρ’ όλα αυτά, ψιθυρίζονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου – της προηγούμενης, των ευρωεκλογών – μεταξύ των γαλάζιων διαδρομιστών. «Ο κομματικός μηχανισμός υστερεί». «Αντί να εφαρμόζουμε το “30% επίθεση, 70% θετική ατζέντα”, εφαρμόζουμε το “10% θετική ατζέντα, 90% πόλωση”». Αυτά και διάφορα άλλα παράπονα για τις μητσοτακικές επιλογές είχαν δημιουργήσει στους τρίτους παρατηρητές την αίσθηση της αστάθειας εντός της ΝΔ, μια και τα στελέχη της είχαν φθάσει να συζητούν αν μια ψαλίδα της τάξης του 6% – μια διαφορά δηλαδή που θα ήταν επίσης μεγάλη με ευρωεκλογικά δεδομένα – θα ήταν καλή ή κακή για την Κεντροδεξιά. Από μια άποψη ήταν μια αναμενόμενη συμπεριφορά. Αναμενόμενη για ένα κόμμα που βρισκόταν σε – για να το πούμε κομψά – απόσταση από τον αρχηγό του από τη μέρα που εκείνος κέρδισε την εσωκομματική μάχη. Οπως, εξάλλου, θυμίζουν οι γνωρίζοντες, ούτε ένα μέλος της παρούσας νεοδημοκρατικής ΚΟ δεν είχε στηρίξει τον Μητσοτάκη το 2016.