Η αντιπολίτευση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν, κατά κύριο λόγο, πολιτική. Συνήθως, η ΝΔ αντιπαρέβαλλε θέσεις και επιχειρήματα. Συχνά, σχολαστικά. Στη Βουλή, ο πρόεδρος έβρισκε πάντα απέναντί του έναν οδοστρωτήρα Πρωθυπουργό, ο οποίος συνήθως του επετίθετο προσωπικά για πράγματα που περισσότερο φημολογούνταν παρά αποδεικνύονταν: για τον πατέρα του, τη σύζυγο και γενικώς για την οικογένειά του, για την οικονομική του κατάσταση, για τις σπουδές του. Εκανε επίσης υπαινιγμούς σκανδάλων για την πολιτεία του (Ζίμενς, Χριστοφοράκος, «Κήρυκας Χανίων») ενώ τον ταξινομούσε αυθαιρέτως, ηθικολογικά, στους «νεοφιλελεύθερους» και στους ακροδεξιούς, ταυτοχρόνως. Το πόσο ακροδεξιός ήταν φαινόταν από την κομματική ισχύ που έχει δώσει στον Αδωνι Γεωργιάδη ή στον Βορίδη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή