«Αναζητώντας τον Χέντριξ» (Ελλάδα / Κύπρος, 2018). Στην πρώτη μεγάλου μήκους του, ο Κύπριος Μάριος Πιπερίδης καταπιάνεται έξυπνα με ένα πολύ φλέγον θέμα, των Κατεχομένων στην Κύπρο. Εξυπνα, διότι «ποτίζει» μια βαριά ιστορία με στάλες γλυκιάς ειρωνείας και γνήσιου, καθημερινού χιούμορ που προέρχεται από την προσπάθεια του Γιάννη (Αδάμ Μπουσδούκος) να φέρει πίσω στην ελληνική Κύπρο τον σκύλο του, τον Τζίμι, που πέρασε στα Κατεχόμενα (ο νόμος δεν επιτρέπει την επιστροφή του). Ομως ο σκηνοθέτης δεν εγκλωβίζεται στο χαριτωμένο και καταφέρνει να ξεφύγει από τα στενά όρια της ίδιας της πράξης (που έχει περιπέτεια) για να μετατρέψει το «Αναζητώντας τον Χέντριξ» σε μια μίνι τοιχογραφία του όλου ζητήματος, που είναι πολύ σοβαρό, πολύ ευαίσθητο και αν κρίνει κανείς από τα όσα δεν έχουν γίνει τα τελευταία 60 χρόνια, πολύ… άλυτο. Χωρίς να κάνει κατήχηση, χωρίς να παρακαλά ή να φανατίζεται, ο σκηνοθέτης κοιτάζει το θέμα ισορροπημένα και πολύπλευρα, παραθέτει απόψεις και από τις δύο πλευρές και μας δίνει μια απλή – και απλά κινηματογραφημένη – ταινία που αναδεικνύει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, επισημαίνοντας την αστειότητα πλέον της κατάστασης εφόσον λύση δεν έχει βρεθεί ακόμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή