Στην κορύφωση του αντιμνημονιακού λόγου, στο ζενίθ των κινητοποιήσεων των «Αγανακτισμένων», σε αυτήν την τόσο κοντινή χρονικά αλλά και τόσο μακρινή πολιτικά εποχή, η άκρη του τόξου ήταν η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ (και κάπου εδώ θυμάμαι την ετυμολογική καταγωγή της «τοξικότητας» από το «τόξο» αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε μια άλλη φορά). Ο,τι πιο δαιμονοποιημένο εκείνες τις άγριες και έξαλλες ημέρες, συνώνυμο της προδοσίας, των βρώμικων συμφερόντων και των συνωμοσιών εναντίον του λαού. Θυμάμαι στοχοποιήσεις συναδέλφων μου επειδή υποτίθεται ότι ήταν μέλη αυτού του σατανικού κύκλου που θεωρούσαν ότι κατασπάραζε για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις. Να πούμε βέβαια ότι η δυσπιστία απέναντι σε αυτήν την ομάδα που ιδρύθηκε το 1954, είναι παγκόσμια και, κατά περίσταση, παίρνει διαστάσεις ανάλογα με τα μποφόρ του άνεμου του λαϊκισμού που φυσάει στις κοινωνίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή