«Η πράξη της Δημιουργίας συνδέεται, ταυτίζεται σχεδόν, με την ενέργεια που απελευθέρωσε τους Ισραηλίτες από τα δεσμά της Αιγύπτου» γράφει ο Γκουστάβο Γκουτιέρες στη «Θεολογία της Απελευθέρωσης» (Αρτος ζωής, 2012, μτφ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος). Το αφήγημα της Εξόδου είναι τόσο ζωτικό ώστε υπερβαίνει την ιστορία του Ισραήλ και απευθύνεται στην ανθρωπότητα. Η λύτρωση γίνεται αιτία ύπαρξης του κόσμου. «Εάν δεν υπάρχει Εξοδος χωρίς Δημιουργία, τότε δεν υπάρχει και Δημιουργία χωρίς Εξοδο» επεξηγεί ο Τζόελ Σ. Μπάντεν στο «Βιβλίο της Εξόδου – Μια βιογραφία», από τη σειρά «Οι ζωές μεγάλων θρησκευτικών βιβλίων» του Πανεπιστημίου Πρίνστον. Για τον καθηγητή Εβραϊκής Βίβλου στο Γέιλ, η λατινοαμερικανική θεολογία – όπως και η «Μαύρη Θεολογία της Απελευθέρωσης» του Τζέιμς Κόουν – είναι το τελευταίο κεφάλαιο σε μια αφήγηση που ξεκινά με τον Μωυσή. Με εκείνο το ξεχωριστό ύφος που συνδυάζει την «ταξινόμηση» των δεδομένων και το συναρπαστικό storytelling, ο Μπάντεν παρακολουθεί τις απαρχές του δεύτερου κεφαλαίου της Βίβλου, αλλά και την εξέλιξή του ώς τη ρητορική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον 20ό αιώνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή