Δεν αρκεί το πάτημα ενός κουμπιού για να αλλάξει η οικονομία. Είναι κάτι που αποτυπώνεται αυτές τις ημέρες στον χώρο της εστίασης, όπου η μείωση του ΦΠΑ από το 24% στο 13% αποδείχθηκε δώρον άδωρον για τους καταναλωτές. Ο ΦΠΑ μειώθηκε, αλλά το κόστος δεν ακολούθησε την ίδια πτωτική πορεία αφού οι επιχειρήσεις εστίασης αύξησαν τις τιμές τους για να καρπωθούν οι ίδιες τη μείωση.

Για κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις ο σκοπός μπορεί να είναι ενδεχομένως το κέρδος. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι πολλοί επαγγελματίες του κλάδου είχαν πιεστεί δραματικά από την αύξηση των φόρων και των εισφορών που κλήθηκαν να καταβάλουν τα τελευταία χρόνια. Η υπερβολική αυτή πίεση δεν αφορά ασφαλώς μόνο τον συγκεκριμένο κλάδο. Ολόκληρη η οικονομία έπεσε θύμα της υπερφορολόγησης, στρατηγική που επέλεξε συνειδητά η απερχόμενη κυβέρνηση για να δημιουργήσει ένα «ταμείο» που θα διέθετε για τους εκλογικούς της σκοπούς. Για μια παλαιοκομματικού τύπου παροχολογική και ρουσφετολογική πολιτική.

Το κατ’ εξοχήν θύμα της στρατηγικής αυτής – στρατηγική που ομολογήθηκε από τους οικονομικούς υπουργούς στη Βουλή – ήταν η μεσαία τάξη. Θα έπρεπε να υποστεί η κυβέρνηση την εκλογική συντριβή της περασμένης Κυριακής σε όλες τις κάλπες για να αντιληφθεί ότι το σχέδιο αυτό ήταν όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά αντιπαραγωγικό. Φαίνεται όμως να είναι πολύ αργά. Οπως δεν αλλάζει η οικονομία με το πάτημα ενός κουμπιού, έτσι δεν αλλάζει και η διάθεση του εκλογικού σώματος. Δεν αρκούν τα κουμπιά. Χρειάζονται πολύ περισσότερα.