«Γράφεις;» «Σβήνω». Σ’ αυτή τη μονολεκτική ερώτηση απαντά μονολεκτικά η ζωγράφος Κατερίνα Μερτζάνη. Και με μια λέξη εξηγεί τη νέα δουλειά της «Αν-εδαφικές καταγραφές», που εκτίθεται από σήμερα στην αίθουσα τέχνης Alma, στην Αθήνα. Αν προσέξεις καλά, όμως, δεν σβήνει απλώς. Σβήνοντας, γράφει κάτι καινούργιο. Κάτι απαλά φωτεινό. Αλλά τι σβήνει; Σβήνει μνήμες. Μνήμες της προσωπικής ιστορίας της, της μεγάλης Ιστορίας ή της ιστορίας της τέχνης. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να επινοήσει καινούργιες εικόνες, που δεν τις καθορίζει το παρελθόν, αλλά ούτε είναι μετέωρες, ατεκμηρίωτες. «Θέλω να δημιουργήσω οπτικές false memories», λέει. «Θολώνω σημεία της φυσικής ανάμνησης. Δεν σβήνω όμως ποτέ στ’ αλήθεια. Επιζωγραφίζοντας με πολυτελή, γυαλιστερά χρώματα είναι σαν να κοσμώ ή να αποδίδω τιμή στον ίδιο τον χρόνο, τον ανακηρύσσω πολυτελή όποιο κι αν υπήρξε το περιεχόμενό του».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή