Για την έκθεση της Κομισιόν που δημοσιεύτηκε την περασμένη Τετάρτη ήδη έχουν ειπωθεί αρκετά. Ενα ζήτημα που ίσως δεν έχει λάβει μεγάλη προσοχή είναι οι αναλυτικές παρατηρήσεις σχετικά με την αναχρονιστική κατάσταση των υποδομών της χώρας, από τη μη αξιοποίηση των απορριμμάτων μέχρι  το πρόβλημα της αλάτωσης των υπογείων υδάτων. Δείχνει πόσο πίσω είναι η χώρα σε πολύ βασικά ζητήματα. Αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό διότι επηρεάζει τις συνθήκες της ιδιωτικής παραγωγής, της παραγωγικότητας και τελικά του ρυθμού μεγέθυνσης σε μακροχρόνιο μάλιστα επίπεδο.

Η έκθεση επίσης καταρρίπτει την αστεία λογική ότι βάζοντας απλώς λεφτά στην τσέπη κάποιων από παροχές και επιδόματα θα αυξηθούν η κατανάλωση και το ΑΕΠ. Και ότι έτσι ο σοσιαλισμός ταυτίζεται με την οικονομική αποδοτικότητα. Εάν δεν είχαν σταματήσει οι ψηφοφόροι την τρελή κούρσα αυτής της κυβέρνησης, πράγματι το τελευταίο εξάμηνό της θα ήταν χειρότερο και από το πρώτο της.

Οσον αφορά τα μακροοικονομικά και τις επιπτώσεις της ανεύθυνης αυτής και εγκληματικής για την οικονομία πολιτικής, η Κομισιόν κάπως μας εκπλήσσει δηλώνοντας ότι αυτά που έχουν ανακοινωθεί δεν βοηθούν καθόλου τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και τους φτωχούς. Ολα αυτά καλά αλλά και η Κομισιόν πρέπει να μας εξηγήσει γιατί τόσους μήνες κλείνει τα μάτια στην απαράδεκτη λογική των υπερπλεονασμάτων και σε όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν υπονομεύσει τις θυσίες του ελληνικού λαού.

Αξίζει επίσης κανείς να σταθεί στην προβλεπόμενη πορεία του ΑΕΠ, καθώς και τη συμβολή των επιμέρους στοιχείων του. Εάν κανείς συνυπολογίσει και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις αυξημένες δαπάνες της κυβέρνησης λόγω των γνωστών μέτρων τότε είναι δύσκολο να προβλεφθούν θετικές εξελίξεις. Ο ρυθμός του ΑΕΠ φαίνεται εφεξής ότι βαίνει συνεχώς μειούμενος έως το 2022 και ως εκ τούτου ο υπολογισμός των δημοσιονομικών πλεονασμάτων με σταθερή την υποχρέωση του +3,5% καθίσταται εξαιρετικά δύσκολος. Ανησυχητικό ακόμα είναι το γεγονός της μηδενικής συμβολής των καθαρών εξαγωγών αλλά και ο βαθμιαίος περιορισμός μέχρι το 2022 της συμβολής των επενδύσεων. Ολα αυτά σημαίνουν ότι αν δεν γίνει κάτι δραστικό, και σε σύντομο μάλιστα χρονικό διάστημα, η προδιαγεγραμμένη πορεία της οικονομίας είναι να σέρνεται σε ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης εντελώς ανεπαρκείς για βασικά ζητήματα όπως η τόνωση των εισοδημάτων, η μείωση της ανεργίας, οι καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας και γενικότερα ο εκσυγχρονισμός των οικονομικών υποδομών της χώρας. Το φορτίο για την επόμενη κυβέρνηση είναι μεγάλο, το ευτύχημα είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση απέρχεται τώρα και όχι τέλη Οκτωβρίου. Παρέλκει ίσως να πει κανείς ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας, πρέπει να έχει και καθαρή εντολή και μεγάλη πλειοψηφία. Εδώ που φτάσαμε υπάρχουν σαφείς πολιτικές προϋποθέσεις για την όποια οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Διαφορετικά, δέστε τις ζώνες σας…

Ο Θοδωρής Πελαγίδης, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και ανώτερος έτερος στο Brookings Institute, είναι σύμβουλος μακροοικονομίας του προέδρου της ΝΔ