Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται προς τις κάλπες της 7ης Ιουλίου, καθώς ο αρχηγός και τα στελέχη του ετοιμάζονται άκεφα, πένθιμα σχεδόν, να ριχτούν σε μια μάχη ήδη καταδικασμένη, εμείς – κι ας μην υπήρξαμε ποτέ οπαδοί ή ψηφοφόροι τους κι ας συγκρουστήκαμε σφοδρά μαζί τους και ας υβριστήκαμε κι ας συκοφαντηθήκαμε από τα φερέφωνά τους – κάθε άλλο παρά χαιρεκακούμε. Κάθε άλλο παρά αδημονούμε να απολαύσουμε το κρύο πιάτο της εκδίκησης. Στοχαστικοί είμαστε, ίσα ίσα. Μελαγχολία μάς γεννούν τα πολύχρωμα – «κινηματικά», «ριζοσπαστικά» – ράκη. Κι ακόμα εντονότερη μελαγχολία τα πέντε χαμένα για τον τόπο χρόνια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή