Κυνική στην αυλαία

Η εικόνα αποδρομής του ΣΥΡΙΖΑ συνδέεται άρρηκτα με το γενικότερο κλίμα που επικράτησε όλη την περασμένη εβδομάδα εντός κι εκτός Βουλής, είναι απόρροια μιας εκλογικής συντριβής, αλλά στην πραγματικότητα τα μηνύματα είχαν ήδη φθάσει πριν από κάλπες της 26ης Μαΐου. Η κραυγή αγωνίας και απόγνωσης μιας σειράς υποψηφίων ανά τη χώρα, που αποφάσισε να στηρίξει δημοσίως η Κουμουνδούρου, ήταν μια κίνηση που θα έπρεπε να αποκωδικοποιηθεί από το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα με διαφορετικό τρόπο. Ισως έτσι θα προλάβαιναν να αλλάξουν και προεκλογική τακτική, αλλά σε κάθε περίπτωση θα ήταν προετοιμασμένοι για τα δυσάρεστα μελλούμενα. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, οι υποψήφιοι που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέδρασαν επειδή αμφισβητήθηκε το ανεξάρτητο στίγμα του συνδυασμού τους. Ο Καραμέρος στο Μαρούσι και ο Μπουλμέτης στην Παιανία δεν έπαθαν αποπληξία γιατί ο Σκουρλέτης αποφάσισε να δώσει γραμμή υπέρ τους και τους χάλασε το ιδεολογικό πρόσημο. Σχεδόν ανέβηκαν στα… κάγκελα επειδή είχαν αντιληφθεί την τοξικότητα που χαρακτήριζε πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ και γινόταν βαρίδι για τη δική τους προσπάθεια. Στις τοπικές κοινωνίες η εικόνα ήταν καθαρή και δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι έπρεπε να μείνουν όσο πιο μακριά γίνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να έχουν τύχη. Εβλεπαν ότι όποιος ήταν απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα είχε ήδη ένα πλεονέκτημα που αξιοποιούσε στο έπακρο στην προεκλογική καμπάνια. Για το Μαξίμου, όμως, οι φωνές των δικών τους υποψηφίων δημάρχων δεν ήταν τίποτε περισσότερο από «κόλπο» για να αυξήσουν την εκλογική τους πελατεία.