Ματς – πρόκληση

Δεκέμβριος του ’80. Η Εθνική ένιωθε πως είχε ψηλώσει πολύ. Το 1-0 στην Κοπεγχάγη απέναντι στη Δανία (μέσα Οκτωβρίου), το πάθος των ποδοσφαιριστών και κυρίως οι απίθανες αποκρούσεις του μοναδικού Νίκου Σαργκάνη έδωσαν φτερά στους ποδοσφαιριστές. Και για δύο μήνες το ραντεβού του Δεκεμβρίου με την Ιταλία ήταν στις συζητήσεις όλων. Οι πάντες θεωρούσαν πως οι Ατζούρι ήταν του χεριού μας. Φευ! Η Λεωφόρος έμοιαζε με γηπεδάκι των στεναγμών. Ο κόσμος ασφυκτιούσε στις εξέδρες. Επρόκειτο όντως για μια «καυτή» έδρα. Αλλά οι Ιταλοί, ψυχροί στην κόντρα, προκάλεσαν σιγή. Το… φάντομ απογειώθηκε στα πλάγια, αλλά δεν κατάφερε να διώξει το σουτ του δαντελένιου Αντονιόνι και νωρίς νωρίς η παράσταση τελείωσε. Το τελικό 0-2 μας προσγείωσε απότομα και δυσκόλεψε αληθινά ο δρόμος προς τα τελικά του Μουντιάλ (’82) της Ισπανίας.