Τι χαρακτήρισε όσο τίποτε άλλο την απερχόμενη κυβέρνηση; Δεν χρειαζόταν να περιμένει κανείς το τέλος του βίου της για να δώσει την απάντηση. Η κυβέρνηση αυτή έπραξε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που επαγγελλόταν, όσο καμία άλλη στο παρελθόν. Καμία κυβέρνηση δεν είχε υποσχεθεί τόσo πολλά για να αναιρέσει μία προς μία, με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια, τις υποσχέσεις που είχε δώσει αφειδώς.

Ακόμη χειρότερα για την ίδια, η αυτοαναίρεση δεν αφορά μόνο το Μνημόνιο που δεν κατάργησε με έναν νόμο και ένα άρθρο, τα μέτρα λιτότητας που υποχρεώθηκε να πάρει, τον ΕΝΦΙΑ που διατήρησε, τον ΦΠΑ που αύξησε αντί να τον μειώσει. Ακόμη κι αν δεχθεί κανείς με κάθε καλή προαίρεση ότι δεν μπόρεσε να τηρήσει την υπόσχεση του τέλους της λιτότητας όπως ήθελε εκείνη η πρωθυπουργική ψευδαίσθηση, δεν μπορεί παρά να επισημάνει πως υιοθέτησε όλες τις κακές πρακτικές που επέκρινε μετά βδελυγμίας όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση χωρίς να της το επιβάλει κανένα Μνημόνιο και κανένας ξένος.

Η χθεσινή εικόνα ξεπεσμού στη Βουλή αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ηταν δριμύ το κατηγορώ που εξαπέλυε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις ρουσφετολογικές τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Για να κρατήσει τελικά ανοικτή τη Βουλή προκειμένου να στήσει μια πρωτοφανή φάμπρικα ρουσφετιών και εξυπηρετήσεων χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής και χωρίς να τηρεί στοιχειωδώς τα προσχήματα.

Για να παραφράσει κανείς τον ποιητή, η νιότη του ΣΥΡΙΖΑ του ‘δειχνε πως θα γινόταν άλλος. Δεν έγινε απλώς αυτό που άλλοτε κατήγγελλε. Είναι ολοφάνερο πια πως το ξεπέρασε.