Τη θυμάμαι από τα πρώτα νιάτα μου. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου ήταν «κινηματική». Προερχόταν από την Αριστερά των κινημάτων. Αγωνιζόταν για κάτι που στο μυαλό της η αλλαγή του ήταν η απόλυτη ηθικοπολιτική προσταγή. Σε αυτήν θα έπρεπε όλες και όλοι να είναι προσηλωμένοι. Οσες και όσοι δεν συμφωνούσαν με τους στόχους και τις μεθόδους υλοποίησής τους ήταν αντίπαλοι. Ποιος καθόριζε την ορθότητα των στόχων; Η ίδια – και ο λενινισμός. Επειδή, μάλιστα, άλλο η αστική ηθική και άλλο η επαναστατική, εκείνη είχε πάντα δίκιο κι όσοι διαφωνούσαν μαζί της ήταν ταξικοί εχθροί ή όργανα των ταξικών αντιπάλων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή