Χειμωνιάτικο πεζούλι

Τα χέρια του φωτογράφου παγωμένα. Να τράβηξε τρεις ή τέσσερις λήψεις με την Kodak; Τη θυμάμαι τη μηχανή, χρόνια πριν, κλειστή προσεκτικά σε χαρτονένιο ορθογώνιο κουτί στο ντουλάπι. Συνταξιούχος αναμνήσεων. Πάλευε ακόμα. Και με έγχρωμο φιλμ. Δεν φοβόταν τους νεωτερισμούς. Με εντυπωσίαζε ο τρόπος που άνοιγε, σαν το μικρό αποβατικό σκάφος των κόμικς που διαβάζαμε πεινασμένα. Αργότερα ρολά φιλμ έφτασαν στα χέρια μου, σωστές συλλογές διηγημάτων, χωρίς, όμως, καμιά υποσημείωση. Παρουσίες προσώπων κι απουσίες συνάμα. Μαντεύεις στα τυφλά, προσπαθείς να συλλαβίσεις ονόματα. Σπασμένα περιστατικά, κομμάτια αλήθειας.