Τα ποντίκια που βρυχώνται

Οχι μονάχα οι παλαιότεροι, αλλά και πολλοί νεώτεροι – από τη μυριοστή τηλεοπτική επανάληψη – έχουν απολαύσει το «Ποντίκι που βρυχάται» (1959) με τον αείμνηστο Πίτερ Σέλερς σε τριπλό ρόλο. Οι περισσότεροι θυμούνται σε χοντρές γραμμές ότι η πλοκή στρέφεται γύρω από ένα λιλιπούτειο ευρωπαϊκό δουκάτο που κηρύσσει τον πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (!), αλλά ελάχιστοι – όσοι έτυχε να δουν την ταινία πρόσφατα – συγκρατούν ακόμη τον λόγο που ωθεί το δουκάτο σε αυτό το απονενοημένο διάβημα. Οχι, δεν οφείλεται ούτε σε κάποια κρίση μικρομεγαλισμού, ούτε σε κάποια αυτοκτονική προδιάθεση. Τουναντίον: σε ψυχρό μακιαβελικό υπολογισμό. Το δουκάτο γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ αποζημιώνουν τις χώρες που καταστρέφουν. Κηρύσσουν λοιπόν τον πόλεμο τη Δευτέρα, ώστε να τον χάσουν έως την Τρίτη το αργότερο, αν όχι αυθημερόν, και να πλουτίσουν με την αποζημίωση μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Σατανικό;