Αντώνης Νικολής

Τα όνειρα λέει η Πηνελόπη στην Οδύσσεια έρχονται είτε απ’ την πύλη την κεράτινη, από σκαλιστό κέρατο, τα αληθινά, είτε απ’ τη φιλντισένια πύλη, τα απατηλά. Τα δικά μου πάλι, παρόλο που επίσης δύο κυρίως ειδών, είναι άλλης υφής, το ένα είδος, σαν ξέφτια σκέψεων ή συνειρμών με αφορμές απ’ τη συμβατική καθημερινότητα, τα πραγματικά να τα ονομάσω, το άλλο είδος, τα όνειρα τα συνθεμένα από εικόνες, σκηνές, ρυθμούς που δεν σχετίζονται άμεσα με εμπειρίες μου και που με παρασέρνουν σε μια κατάσταση περίπου… ενύπνιας έξαρσης, τα δημιουργικά κατά κάποιο τρόπο. Αλλά και, ασχέτως προέλευσης, πραγματικά και δημιουργικά, υποδιαιρούνται ως προς τη διάθεσή τους – να δώσω σχηματικά τρεις διαβαθμίσεις – σεχαρούμενα, σε νηφάλια, σε εφιάλτες.