Το ιδεολογικό τέλος μιας (νεοκομμουνιστικής) Αριστεράς που εμπνεόταν από τον εμφύλιο πόλεμο, τα πάθη, τις αγωνίες και τις συνέπειές του συντελείται ουσιαστικά και τυπικά με την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, της πρώτη φορά Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ(ή ισχυρό μέρος αυτού) εμφανίστηκε να πιστεύει ότι με την άνοδό του στην εξουσία το 2015 «θα έπαιρναν τα όνειρα εκδίκηση», τα όνειρα για την πολιτική επιβολή ορισμένων νεο-κομμουνιστικών ιδεών μπολιασμένων με ισχυρή δόση λαϊκισμού. Εδώ χρήσιμο είναι να μην παραγνωρίζονται οι ισχυρές κομμουνιστικές καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ. Το έδειξε ο Ν. Αλιβιζάτος σε έρευνα η οποία πιστοποίησε ότι «στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ οι προερχόμενοι από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ είναι περισσότεροι». Είκοσι επτά τον αριθμό υπουργοί και υφυπουργοί των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον Αύγουστο 2018 σε σύνολο ενενήντα (βλέπε Ν.Κ. Αλιβιζάτος, «Πόσο κομμουνιστικές είναι οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ;», «Books Journal», τ. 90, Σεπτέμβριος 2018). Και όπως αναλύει, «ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινώντας από το ξέσπασμα της κρίσης, το 2009, έως το καλοκαίρι του 2015 χρησιμοποίησε την πιο ακραία γλώσσα και την πιο ανεύθυνη συνθηματολογία εναντίον όχι μόνο του “νεοφιλελευθερισμού” της Μέρκελ και των “ντόπιων εκπροσώπων” του αλλά και της “αστικής δημοκρατίας”.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ