Μου διαφεύγει το όνομα του συγγραφέα, αλλά η σκηνή που περιγράφει είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Νεκροταφείο. Ενας είναι σκυμμένος πάνω από έναν τάφο και κλαίει με αναφιλητά. Κάποιος περαστικός, στέκεται και τον ρωτάει. Συγγενής σας; «Οχι». Φίλος σας; «Οχι. Εχασα τον μεγαλύτερό μου εχθρό». Είχε μείνει μόνος του. Δεν είχε με ποιον να τσακωθεί. Στον Παναθηναϊκό, σε ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ, δεν έχασαν τον μεγαλύτερό τους εχθρό. Εχασαν τον μοναδικό τους εχθρό. Και πανηγυρίζουν. «Ρίξαμε τον Ολυμπιακό στην Α2»! Ο Ολυμπιακός λέει «φύγαμε μόνοι μας» κι αφήνουμε στην άκρη το «πώς» και το «γιατί». Ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. Μπροστά μας έχει πλέον αρχίσει να διαμορφώνεται η νέα πραγματικότητα. Το πρωτάθλημα των δύο, έγινε πρωτάθλημα του ενός. Τελικοί για την ανάδειξη του πρωταθλητή Παναθηναϊκός – Προμηθέας. Τόμπολα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή