Το βράδυ της Τρίτης θύμισε… σκιέρ στη λίμνη της απογοήτευσης για την εθνική μας ομάδα. Δύο σλάλομ, μια τέλεια ασίστ (στον Κάρλος Ζέκα) και το πιο όμορφο γκολ της καριέρας του. Μια χορογραφία εκτελεσμένη με ακρίβεια κόντρα σε πέντε Αρμένιους. Σαν αέρας ανάμεσά τους, μέχρι τα αντίπαλα δίχτυα. Ο Κώστας Φορτούνης ήταν «κάτι». Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα… κάτι άλλο. Ενας σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στον καλύτερο έλληνα ποδοσφαιριστή των καιρών μας και την – εδώ και δεκαετίες ολόκληρες – πιο μίζερη εκδοχή του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή