Δεν υπάρχουν άγγελοι – ούτε σωτήρες. Μπορεί η ελληνική κοινωνία να το αντιλήφθηκε με επώδυνο τρόπο μέσα στην κρίση, αλλά στην πραγματικότητα το είχε νιώσει από νωρίς. Η «σωτηρία» δεν έφθασε με τον Κώστα Καραμανλή ούτε με τον Γιώργο Παπανδρέου, πολύ περισσότερο δεν έφθασε με τον Αλέξη Τσίπρα που εμφανίστηκε, μαξιμαλιστικά όσο κανείς, με γιατρικό για κάθε πληγή. Περισσότερο υποψιασμένοι από ποτέ, οι πολίτες αρκούνται με λιγότερα – που ίσως τα βλέπουν πλέον και ως σπουδαία. Μια επιστροφή στην κανονικότητα φτάνει και περισσεύει, μαζί με έναν λόγο που δεν θα ακούγεται ως διχαστικό κήρυγμα. Αυτό ίσως είναι στην παρούσα φάση και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος μπορεί να φτάσει στην κάλπη της 7ης Ιουλίου χωρίς να είναι αναγκασμένος να καταφύγει σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων. Ο λόγος θα είναι στρογγυλεμένος, ήπιος και τεχνοκρατικός. Μπορεί να το αντιληφθεί κανείς και από την κοντρολαρισμένη προεδρική παρέμβαση για τη Novartis και τις καταγγελίες του εισαγγελέα Αγγελή, σε μια περίοδο που η γραμμή «μέχρι τέλους» δείχνει κυρίαρχη στην Πειραιώς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή