Ενας άνθρωπος

Οπως έλεγε ο ποιητής – και ζωγράφος βέβαια – Νίκος Εγγονόπουλος, «Η ζωή έχει πολλά φάρδυτα». Πού καταφεύγουμε όλοι μας όταν ο γύρω μας χώρος, οι άνθρωποι πιο συγκεκριμένα, φουσκώνει σε σημείο που αισθανόμαστε πως θα μας πνίξει και η αγνωμοσύνη, η κακοήθεια και η διαβολή περισσεύουν; Μη φοβόμαστε να ομολογήσουμε ότι υπάρχουν περιστάσεις που ούτε οι φίλοι ούτε η τέχνη μπορούν να κάνουν οτιδήποτε. Και το κενό που δημιουργείται μέσα μας είναι τόσο βαθύ που δεν μπορεί να γεμίσει παρά με κάτι που, αν και υπήρξε στη ζωή μας, το είχαμε ξεχάσει και αναδύεται τώρα ως σανίδα σωτηρίας επιβεβαιώνοντας μια μεγάλη αλήθεια, ότι αν σωζόμαστε πολλές φορές έχει καθαρά συμπτωματικό χαρακτήρα. Εξαρτάται κατά πόσο ο μηχανισμός επιβίωσής μας θα ανακαλέσει το καταχωρισμένο, σε ανύποπτο χρόνο, ως σωτήριο περιστατικό, αν και δεν είχαμε ποτέ υπολογίσει τον ρόλο που θα έπαιζε στη ζωή μας όταν θα ερχόταν η κατάλληλη «στιγμή».