Οταν ήμουν μαθητής, μιλούσα συχνά με τους φίλους μου στο τηλέφωνο για το «τι μαθήματα έχουμε αύριο;». Υπήρχε μια στοιχειώδης επικοινωνία μεταξύ μας, μέσω της οποίας μπορούσαμε να αντιληφθούμε σε τι θα έπρεπε να δώσουμε το μεγαλύτερο βάρος, τι διαγώνισμα «έπαιζε», ποια ήταν τα SOS κ.ο.κ. Θυμάμαι ότι μέσω αυτής της επικοινωνίας αισθανόμουν μια κάποια ασφάλεια – επίπλαστη ίσως, αλλά την αισθανόμουν. Η ανάμνηση μου ήρθε προσφάτως στο μυαλό γιατί έτυχε να συζητήσω με μια φίλη, μητέρα δύο μικρών παιδιών, η οποία μου περιέγραψε ποιο είναι το αντίστοιχο σκηνικό στη σημερινή, τόσο διαφορετική εποχή μας. Καθότι παιδιά δεν έχω, η κουβέντα μού κίνησε την περιέργεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή