Ενα φάντασμα πλανάται πάνω από την Κύπρο: το φάντασμα των δύο κρατών. Το τέλος δηλαδή του ιδανικού της ομοσπονδιακής ενωμένης Κύπρου και η παγίωση της διχοτόμησης.

Πολλές είναι οι ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Οι προκλητικές και παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ δημιουργούν τετελεσμένα, τα οποία δεν μπορούν να ανατρέψουν ούτε η Λευκωσία και η Αθήνα με τα διαβήματά τους ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση με τις ηχηρές της καταδίκες.

Από την άλλη πλευρά, η ανακοίνωση της τουρκοκυπριακής «κυβέρνησης» για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου σε εμπειρογνώμονες, που θύμισε την αιφνίδια απόφαση του Ραούφ Ντενκτάς να ανοίξει τα οδοφράγματα το 2003, δείχνει να ικανοποιεί τούρκους επιχειρηματίες της επιρροής Ερντογάν, οι οποίοι δραστηριοποιούνται ήδη στα Κατεχόμενα και θέλουν να μετατρέψουν την κλειστή πόλη των Βαρωσίων σε «τουρκικό Λας Βέγκας».

Ο ισχυρισμός ότι η παράταση του στάτους κβο στο Κυπριακό θα ωφελούσε την ελληνοκυπριακή πλευρά, ή εν πάση περιπτώσει δεν θα άλλαζε τα γεωπολιτικά δεδομένα, καταρρέει. Και ο λόγος είναι απλός: τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και η επιμονή της Τουρκίας για συνδιαχείρισή τους.

Η εγκατάλειψη των σχεδίων για επίλυση του Κυπριακού σε συνδυασμό με την απομάκρυνση της Τουρκίας από την Ευρώπη και τη σκλήρυνση του καθεστώτος της οδηγεί με μεγάλη ταχύτητα σε ένα διαζύγιο που δεν θα είναι βελούδινο. Οι φωνές των μετριοπαθών σε όλες τις πλευρές καλύπτονται όλο και περισσότερο από εκείνες των αντιπάλων οποιουδήποτε συμβιβασμού. Αλλά ο κόσμος, και πολύ περισσότερο η Κύπρος, δεν αντέχει ένα νέο τείχος.