Αν για ένα ζήτημα θα μπορούσαμε να είμαστε περήφανοι κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, αυτό θα ήταν η «άγνοια» του μέσου πολίτη περί των ονομάτων δικαστών και εισαγγελέων ως ενεργών «παικτών» στην άσκηση της εξουσίας. Η έλλειψη της κοινωνικής ανάγκης για «ονόματα» στον χώρο της Δικαιοσύνης φανέρωνε την αυτόνομη και ανεξάρτητη δράση της Δικαιοσύνης ως του τρίτου κεντρικού πυλώνα άσκησης της δημόσιας εξουσίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή