Συμμετέχω για πρώτη φορά σε εκλογές, ύστερα από περίπου δεκαετή παραμονή στο εξωτερικό. Συμμετέχω με το ΜέΡΑ25 για να αντιταχθώ σε δύο σκάνδαλα.

– Το πρώτο σκάνδαλο αφορά το ψευδές δίλημμα εντός Ελλάδος. Οι δυνάμεις των δύο κομμάτων εξουσίας, των δύο κομμάτων που διαχειρίστηκαν την κατεδάφισή μας και ζητούν τώρα τη δυνατότητα να κυβερνήσουν σε ερείπια, παρουσιάζουν ως απόλυτα φυσιολογική μια διευθέτηση κατά την οποία το 90% της πολιτικής είναι προδιαγεγραμμένο, υπαγορευμένο από τους επιτηρητές μας, με το υπόλοιπο 10% να καταλαμβάνει τον καβγά της πολιτικής – τις μικροδιαφορές που ισχυρίζονται πως εκπροσωπούν. Παρουσιάζουν ως ελπιδοφόρα και «μεταμνημονιακή» την περίοδο που τώρα ξεκινά, ενώ έχουν συναινέσει σε εξωτερική επιτήρηση με παρανοϊκά πλεονάσματα μέχρι το 2060 (αλήθεια, πόσων ετών θα είστε το 2060;). Εγγυώνται τις πολιτικές μεσαιωνικών δημοσιονομικών βασανιστηρίων (π.χ. 100% προπληρωμή φόρου!) που απαιτούνται για τα παλαβά πλεονάσματα, ενώ παράλληλα υπόσχονται μια μείωση φόρων που είναι αδύνατη εντός του πλαισίου επιτήρησης και χωρίς τις μονομερείς ενέργειες που τους είναι αδιανόητες.

– Το δεύτερο σκάνδαλο αφορά το ψευδές δίλημμα στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ανορθολογικές πολιτικές επιλογές συγκεκριμένων ευρωπαϊκών δυνάμεων και κυβερνήσεων – π.χ. υπερδανεισμός σε πτωχευμένους: ακριβώς στους αντίποδες του οτιδήποτε θα έμοιαζε με μετριοπαθή τεχνοκρατία… – γέννησαν, γραμμικά και αιτιωδώς, την άνοδο αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων. Οι πρώτες αυτοπαρουσιάζονται ως «η Ευρώπη», που θα μας υπερασπίσει από τις δυνάμεις που οι ίδιες γέννησαν, τους «λαϊκιστές»! Είναι ανάγκη να καταγγελθεί το τοξικό δίλημμα ανάμεσα στους δύο ανορθολογισμούς – να καταγγελθεί δημιουργικά: με την αντιπρόταση μιας εντελώς διαφορετικής αντίληψης για την Ευρώπη και το μέλλον της.

Σε αυτό το σκηνικό, το να προτείνεις μετριοπαθείς, λογικές λύσεις σε κάνει να μοιάζεις ριζοσπάστης. Απέναντι σε αυτά τα καταστροφικά αφηγήματα, το ΜέΡΑ25 αντιπροτείνει συγκεκριμένες, υλοποιήσιμες, πολιτικές και οικονομοτεχνικές λύσεις. Που προϋποθέτουν, βέβαια, τρόπο σκέψης άλλο από την αποδοχή της επιτήρησης ως φυσιολογικής. Από τα μεγάλα ζητήματα μέχρι τα καθημερινά, από την αναδιάρθρωση χρέους μέχρι τα κόκκινα δάνεια και την προπληρωμή φόρου, το εκτενές πρόγραμμα του ΜέΡΑ25 και οι «επτά τομές» – πρώτες βοήθειές του δείχνουν τον ακριβή τρόπο με τον οποίο μια άλλη πολιτική είναι πραγματικά εφικτή – αύριο το πρωί, όχι «κάποτε». (Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έδειξαν ότι η συναίνεση του συνόλου πολιτικού σκηνικού στη «δολοφονία χαρακτήρος» του Γιάνη Βαρουφάκη δεν μπόρεσε να θάψει τη δυνατότητα άλλης πολιτικής. Τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών θα το επιβεβαιώσουν).

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, προσωπικό. Επέλεξα εδώ και έναν χρόνο να επιστρέψω στην Ελλάδα: γνωρίζω ότι επιθυμούν το ίδιο πάρα πολλοί της γενιάς μου – είτε όσοι έχουν ήδη φύγει είτε όσοι δεν βλέπουν άλλη επιλογή από το να φύγουν. Θέλω να εργαστώ μεθοδικά για να μπορούν να επιστρέψουν, για να μπορούν να μείνουν εδώ – για να γίνει η Ελλάδα βιώσιμος τόπος γι’ αυτούς, για εμάς. Με προσβάλλει το ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν ρητορικά τον ίδιο στόχο ως ευχολόγιο, την ίδια ώρα που φροντίζουν συστηματικά για τη χωρίς τέλος ερημοποίηση της χώρας.

Μερικές φορές, ένα ηχηρό «όχι» είναι η πιο ειρηνική απάντηση που μπορείς να δώσεις. Αν αυτό το «όχι» περιλαμβάνει συγκεκριμένη, δημιουργική, υλοποιήσιμη αντιπρόταση, τότε μιλάμε για το ΜέΡΑ25. Απέναντι στη χαμένη ψήφο των δίδυμων διαχειριστών ερειπίων, μιλάμε για τη μόνη «κερδισμένη ψήφο».

Ο Σωτήρης Μητραλέξης διδάσκει Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι ερευνητικός εταίρος του Πανεπιστημίου του Winchester στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας, διδάκτωρ Θεολογίας και διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων