Στην Ελλάδα έχουμε έναν αστείρευτο πλούτο. Μια μυθολογία από τις πιο πλούσιες του κόσμου και μια λαογραφία αιώνων, γεμάτη απίστευτης ομορφιάς θρύλους. Θα περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον η λογοτεχνία του φανταστικού σε μια τέτοια χώρα θα είχε δώσει σημαντικά έργα. Ομως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στο παρελθόν, η λογοτεχνία του φανταστικού θεωρήθηκε παραλογοτεχνία, είδος ανάξιο να ασχοληθεί κανείς σοβαρά. Ενώ το είδος στο εξωτερικό ανέδειξε σημαντικούς συγγραφείς με έργα που θεωρούνται πια κλασικά, στην Ελλάδα αντιμετωπίσαμε τη μυθολογία και την παράδοσή μας σαν κάτι μουσειακό που δεν πρέπει να το αγγίξουμε, παρά μόνο να το μελετάμε και να το σεβόμαστε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή