Πάντα με τους καλλιτέχνες

Παρακολουθώντας τον Παύλο Χαϊκάλη στη σκηνή, στο μουσικοχορευτικό «Το δικό μας σινεμά» που ανεβαίνει στο θέατρο Αλσος, μαγεύτηκα. Η κωμική του στόφα, ο ερμηνευτικός του οίστρος, η ιδιοφυής χρήση των εκφραστικών του μέσων τον κατατάσσουν ανάμεσα στους μεγάλους τού είδους: στον Αυλωνίτη, τον Χατζηχρήστο, τον Λογοθετίδη ακόμα ακόμα, για να αναφερθώ στους εκλιπόντες. Το θεώρησα χρέος μου να περιμένω έξω από το καμαρίνι του για να τον συγχαρώ. «Εσείς με βρίζατε – δεν με βρίζατε;» αντέδρασε σχεδόν καχύποπτα στα ολόθερμά μου λόγια. «Σας καυτηρίαζα, είναι αλήθεια, ως πολιτικό. Απόψε επιβεβαιώθηκα στο ακέραιο. Πώς μπορείτε να απιστείτε στο πελώριο ταλέντο σας, να αφήνετε τον γάμο – το σανίδι – και να τρέχετε για πουρνάρια, για ψήφους;». «Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα…» κούνησε, κάπως μελαγχολικά, το κεφάλι του.