Μπορεί η πάγια πολιτική των μουσείων να στερεί από τους επισκέπτες την απόλαυση που προσφέρει η αίσθηση της αφής, όμως μια νέα τάση φαίνεται να βάζει δυνατά στο παιχνίδι μια άλλη, εκείνη της όσφρησης. Απόδειξη πως το Μουσείο του Λούβρου αποφάσισε να προσλάβει δύο από τους κορυφαίους αρωματοποιούς στη Γαλλία για να δημιουργήσουν αρώματα που να συνδέονται με τα διασημότερα εκθέματά του.

Πώς θα ήταν το άρωμα λοιπόν που θα ανέδιδαν η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης, «Η λουομένη» και «Η μεγάλη οδαλίσκη» του Ζαν Ογκίστ Ντομινίκ Ενγκρ, «Ο σύρτης» του Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ και η «Συζήτηση σε ένα πάρκο» του Τόμας Γκέινσμπορο; Την απάντηση καλούνται να δώσουν ο Ραμντάν Τουχάμι και η Βικτουάρ ντε Ταγιάκ, οι οποίοι με τη σειρά τους προσέλαβαν οκτώ ακόμη αρωματοποιούς στους οποίους έδωσαν ελευθερία 100% και κανέναν περιορισμό στον προϋπολογισμό!

Το αποτέλεσμα θα βγει στην αγορά στις 3 Ιουλίου και θα είναι διαθέσιμο ως τον Ιανουάριο του 2020 και μέχρι τότε η Ντανιέλα Αντρέιε που ανέλαβε να δημιουργήσει άρωμα με βάση τη «Λουομένη» του Ενγκρ δίνει μια πρώτη γεύση: «Το τρυφερό και πάλλευκο δέρμα, το νερό που τρέχει, η πετσέτα στην οποία κάθεται μου έφεραν αμέσως στον νου άνθη πορτοκαλιάς, νεραντζιάς και λεβάντας» εξηγεί και παρομοιάζει τους αρωματοποιούς με μεταφραστές που έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνουν το χρώμα, το φως ή την υφή ενός υφάσματος σε αρωματικό τόνο. «Η πράσινη βελούδινη κουρτίνα, στα αριστερά, επί παραδείγματι, ήταν εκείνη που μου θύμισε απόλυτα τη λεβάντα με το πλούσιο και σκοτεινό άρωμά της».

Η ιδέα μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα, ωστόσο το Μουσείο του Λούβρου δεν είναι το πρώτο που την υιοθετεί. Την άνοιξη μια αντίστοιχη κίνηση έγινε από το New Museum της Νέας Υόρκης, το οποίο σε συνεργασία με την αρωματοποιία Folie à Plusieurs, με έδρα το Βερολίνο και τη Νέα Υόρκη, κυκλοφόρησε δύο αρώματα διαθέσιμα αποκλειστικά από τα καταστήματα του μουσείου. Η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι ενσωματώνουν την οσμή του ιδρύματος, επιχειρούν δηλαδή, σύμφωνα με τους δημιουργούς τους, να δώσουν σε όποιον τα μυρίζει την αίσθηση που έχει όταν περπατά μέσα στις αίθουσες του μουσείου.

Το ένα έχει την καθαρότητα του νερού και γλυκιά μυρωδιά και το δεύτερο έχει το χρώμα του ρόδου και είναι περισσότερο λουλουδένιο και μεταλλικό. Στόχος των μουσείων είναι οι επισκέπτες να αγοράζουν το άρωμα από τα πωλητήρια όπως τον κατάλογο ή μια αφίσα, ως ένα αναμνηστικό δηλαδή που θα τους ξυπνά την ανάμνηση της επίσκεψής τους στον χώρο.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Στο ίδιο πνεύμα θα μπορούσε να εντάξει κάποιος και το «Ρόδο της Αφροδίτης», την ανασύσταση αρχαίου αρώματος που έγινε στην Ελλάδα από γνωστή εταιρεία καλλυντικών και το οποίο παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης «Οι αμέτρητες όψεις του ωραίου». Αν και το συγκεκριμένο άρωμα δεν προσπαθεί να «εγκλωβίσει» τα αρώματα του μουσείου, αλλά είναι μια προσπάθεια προσέγγισης των αρχαίων αρωμάτων, σαφώς αποτελεί ένα πέραν των συνηθισμένων αναμνηστικών για τους επισκέπτες της έκθεσης.