Οταν καταρρεύσουν οι αυταπάτες που του σέρβιρες, τάισέ τον καινούργιες.

Το κρέας βαφτίστηκε ψάρι, αλλά η ελπίδα δεν ήρθε. Στις 25 του Γενάρη του ’15 πολλοί τους ψήφισαν, αλλά στις 26 δεν άλλαξε τίποτα. Στο δημοψήφισμα ζήτησαν ένα «περήφανο» Οχι και το έκαναν Ναι, και τώρα ζητάνε ξανά την ψήφο του λαού για να μην έρθει η Δεξιά του Μητσοτάκη.

Ο Μητσοτάκης θα φέρει 7ημερη εργασία και η Ξαφά θέλει να κοπούν οι συντάξεις και να μειωθούν οι μισθοί, απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ και αλήθεια λέει. Αλήθεια, όμως, υπάρχει καλή επιλογή ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη; Ο,τι μέτρο φέρει η επόμενη κυβέρνηση το έχει στρώσει η προηγούμενη. Καμία εναλλακτική και καμία επιστροφή στην κανονικότητα δεν μπορεί να προσφέρει η ΝΔ, η οποία είναι υπεύθυνη για το αλυσόδεμα της χώρας στα Μνημόνια, την εποπτεία και την εξάρτηση από τους ξένους δυνάστες.

Κάνε τον να νομίζει ότι αλλάζει το σύστημα, ενώ πραγματικά δεν το αλλάζει.

Ναι, είναι αλήθεια, οι εκλογές δεν αλλάζουν τον κόσμο και όποιος το υποστηρίζει ψεύδεται ξεδιάντροπα και κατάφωρα. Ακόμα μια αυταπάτη που σερβίρουν οι πολιτικές δυνάμεις του συστήματος, όλες μαζί ανεξαιρέτως, και αρκετές «αριστερές» από κοντά τους. Οχι, η ψήφος δεν είναι το υπέρτατο δημοκρατικό δικαίωμα. Οχι, οι εκλογές δεν θα αλλάξουν το γεγονός ότι από τις 8 του Ιούλη θα ξεκινήσει καινούργιος γύρος επίθεσης, όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί. Η αυταπάτη «ψηφίζω, άρα έδωσα τη μάχη μου» καθηλώνει τον λαό, τον βάζει στην άκρη, τον αποσπά από την πραγματική πάλη και τους αγώνες.

Παρόπλισε και διάλυσέ του τα πραγματικά του όπλα.

Σωματεία και συνδικάτα στο σύνολό τους ελέγχονται από τις δυνάμεις του συστήματος, οι εργαζόμενοι δεν τα εμπιστεύονται και στα μάτια τους είναι δυσφημισμένα. Η Αριστερά στο σύνολό της δεν συγκροτεί αγώνες και αντιστάσεις, αλλά επιδίδεται σε εκλογικές ενότητες και προτάσεις νόμου στη Βουλή. Η οργάνωση και η συμμετοχή στο κίνημα έχουν σπιλωθεί και παρουσιάζονται από τους «μοντέρνους» του καπιταλισμού σαν κάτι φαιδρό. Ο κομμουνισμός έχει λασπολογηθεί και οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης έχουν γίνει αντικείμενο παραχάραξης της Ιστορίας. Τα αριστερά κόμματα στη χώρα θεωρούν τις εκλογές κορυφαία μορφή πάλης, «βόλι στην αντιλαϊκή πολιτική», που λέει το ΚΚΕ, ή «αντάρτικη ψήφο» (και μάλιστα στις εκλογές για το Κοινοβούλιο κοροϊδία των ιμπεριαλιστών της ΕΕ), όπως διατρανώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Να μη βάλουμε πλάτη στη συνέχιση των αυταπατών.

Το ΚΚΕ(μ-λ) σε αυτές τις εκλογές ζητάει ενίσχυση και στήριξη από τον λαό, τους εργαζομένους, τη νεολαία. Τη ζητάει γιατί δεν είπε ψέματα, δεν συμμετείχε στο ξεγέλασμα του λαού. Τη ζητάει για να ενισχυθεί η φωνή της αντίστασης, της διεκδίκησης και της αναμέτρησης στους κόλπους της εργατικής τάξης και του λαού. Και ως εκεί. Χωρίς καμία αυταπάτη για τον χαρακτήρα των εκλογών, χωρίς αυταπάτη για μια καλή διαχείριση στα πλαίσια του καπιταλισμού. Τη ζητάει, προσπαθώντας να απευθυνθεί πλατιά στον λαό και να του πει την άποψή του.

Τη ζητάει γιατί το ΚΚΕ(μ-λ) ποτέ δεν αλληθώρισε προς την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, όταν αρκετοί θαμπώνονταν και έβλεπαν θετικές εξελίξεις. Δεν πάτησε την μπανανόφλουδα του δημοψηφίσματος και κάλεσε σε αποχή από την πρώτη στιγμή, θεωρώντας ότι η διαπραγμάτευση που τάχα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποταγή.

Τη ζητάει γιατί ήταν όλο το προηγούμενο διάστημα στους αγώνες του λαού, ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, τον πόλεμο.

Ο καθένας για τον οποίο δεν αρκούν αυτά και θέλει να μάθει παραπάνω, ο καθένας που διαφωνεί και έχει ενστάσεις ή και ερωτηματικά για τη στάση μας και την άποψή μας, μπορεί να μας βρει πολύ εύκολα, κάνοντας μια αναζήτηση στο Διαδίκτυο – και όχι μόνο. Θα μας βρει στην επόμενη συγκέντρωση στα Προπύλαια, στην επόμενη απεργία στα μπλοκ της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας και της Ταξικής Πορείας. Θα μας βρει στις καθημερινές παρεμβάσεις μας στα πανεπιστήμια και στις σχολές. Από εκεί, άλλωστε, δεν λείψαμε πριν από τις εκλογές και ούτε θα λείψουμε ύστερα από αυτές.