Σήμερα, όλοι έχουμε πλέον ζυγιστεί και μετρηθεί μέσα στην κρίση. Οι απομιμήσεις κατέπεσαν με θόρυβο για να βρεθούμε τελικά ανάμεσα στον θυμό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον φόβο για τη ΝΔ.

Αυτοί που επενδύουν στον θυμό ή στον φόβο, σημαίνει ότι δεν έχουν τίποτα θετικό να προτείνουν ή, ακόμη χειρότερα, ή ο θυμός, ή ο φόβος τους θρέφει και τους βοηθάει. Ομως αυτό δεν βοηθάει τη χώρα. Κοιτάζοντας την εμπειρία άλλων χωρών που βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση, θα δούμε ότι άφησαν πίσω τους τον εφιάλτη της κρίσης και προχωράνε.

Κι εμείς ως λαός αποδείξαμε πολλές φορές ότι καταφέρνουμε θαύματα. Μπορούμε και σήμερα να πετύχουμε το καλύτερο, γιατί δεν μας αξίζει η λογική του μικρότερου κακού.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ορθολογισμός, νηφαλιότητα, συνεννόηση και πραγματικές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα. Τέτοια προβλήματα είναι η έλλειψη ανάπτυξης, που τη βιώσαμε στην τετραετία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και μεταφράστηκε σε διαρκή ανεργία και κρίση, οι κοινωνικές ανισότητες και η φτωχοποίηση, η αδυναμία μας να αξιοποιήσουμε ευκαιρίες που θα μας έδιναν σπουδαίο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε πολλούς τομείς, πέρα από τον αγροτικό τομέα και τον τουρισμό.

Κι επειδή κι άλλοι μιλούν για ανάπτυξη, πολλοί μας ρωτούν: γιατί ισχυρό Κίνημα Αλλαγής;

Γιατί εμείς βλέπουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, όχι ως παραχώρηση, αλλά ως προϋπόθεση της ανάπτυξης. Ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι η ανάπτυξη θα φέρει αυτόματα νέες θέσεις εργασίας, αλλά δεν λέει κουβέντα για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τις χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας που αναπτύσσονται ραγδαία, με βάση νεοφιλεύθερες ιδεοληψίες για έλλειψη κανόνων και ρυθμίσεων στην αγορά. Αυτό είναι το δικό του μοντέλο ανάπτυξης άραγε;

Για μας η ανάπτυξη συνδέεται με επένδυση στη γνώση, την κατάρτιση και την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, με ποιοτικές και υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, με τη συμμετοχή μας στην ψηφιακή επανάσταση που είναι και η μεγάλη πρόκληση. Κάποιοι έχουν μια φοβική προσέγγιση, θεωρώντας ότι η εκτεταμένη χρήση των νέων τεχνολογιών (ρομποτικής, τεχνητής νοημοσύνης, κ.ά.) σε τομείς που παραδοσιακά ήταν εντάσεως εργασίας, μπορεί να δημιουργήσει αύξηση της ανεργίας και έτσι επιλέγουν την παραμονή στο περιθώριο των εξελίξεων, που ενισχύει το φαινόμενο της μετανάστευσης επιστημόνων στο εξωτερικό.

Τελικά, σε αυτές τις εκλογές το δίλημμα δεν είναι μιας διάστασης, δηλαδή ανάπτυξη ή μη ανάπτυξη, όπως ισχυρίζεται η Νέα Δημοκρατία, αλλά διπλής: ποια ανάπτυξη θέλουμε, ποια κοινωνία θέλουμε.

Η τοποθέτησή μας απέναντι σε αυτά τα διλήμματα είναι αυτή που ξεχωρίζει τον προοδευτικό δρόμο του Κινήματος Αλλαγής, τόσο από την ακινησία και τις ιδεοληπτικές εμπλοκές του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τα επικίνδυνα για την κοινωνική συνοχή μονοπάτια της Νέας Δημοκρατίας.

Γιατί οι ιδεολογίες, οι αρχές και οι αξίες, δεν έχουν πεθάνει, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, προωθώντας μια αμοραλιστική αντίληψη για την πολιτική που θα τα χωρά όλα: αντιλαϊκές πολιτικές, κομματικό τουρισμό, συγκυριακές συνευρέσεις, χωρίς έρμα, χωρίς αρχές και αξίες. Οι αρχές και αξίες είναι αυτές που χρωματίζουν το είδος και την κατεύθυνση κάθε πολιτικής, καθώς και τις συνέπειές της, θετικές ή αρνητικές, για την καθημερινή μας ζωή. Εύχομαι πραγματικά το Κοινοβούλιο που θα επιλέξουν οι πολίτες στις 7 Ιουλίου, να είναι ένα Κοινοβούλιο αρχών και αξιών, με πραγματικά προοδευτικό πρόσημο.