«Προς το βράδυ ο Μπρεχτ με βρήκε στον κήπο να διαβάζω το Κεφάλαιο. Μου λέει: “Καλό μου φαίνεται που μελετάς τον Μαρξ τώρα ακριβώς που όλο και πιο λίγο τον διαβάζουν, ιδίως οι δικοί μας άνθρωποι». Το γράφει ανάμεσα σε άλλες σημειώσεις ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και αποθησαυρίζεται στην έκδοση «Για τον Μπρεχτ» (μτφ. Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, εισαγωγή – επιμέλεια Βασίλης Αλεξίου, εκδ. Ερμα). Στον τόμο είναι συγκεντρωμένα 9 σημειώματα ή δοκίμια του γερμανού κριτικού για τον συμπατριώτη του, από τους κορυφαίους ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα (το «Τι είναι το επικό θέατρο;» παρατίθεται στην πρώτη και δεύτερη μορφή του). Τα κείμενα διαπερνά αναπόφευκτα η φιλία που ένωσε τους δύο άντρες, αλλά και η διαφορετική οπτική από την οποία παρακολουθούσαν τη θέση της τέχνης στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας του καιρού τους», όπως σημειώνει ο Β. Αλεξίου. Περισσότερο εκλεκτικός και κλασικόροπος ο Μπένγιαμιν, «καρναβαλικός» και χοϊκός ο Μπρεχτ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ