Οι εικόνες με τα κατεστραμμένα αρχεία είναι τουλάχιστον ντροπιαστικές για ένα κράτος που θέλει να λέγεται σύγχρονο. Τέτοιες εικόνες δεν παραπέμπουν σε δημοκρατίες με λειτουργική και ακομμάτιστη διοίκηση, όπως υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι η δική μας, αλλά σε καθεστώτα που χειρίστηκαν το κράτος σαν λάφυρο και όταν χάνουν τον έλεγχο εξαφανίζουν τα ίχνη των ανομημάτων τους.

Επειδή, θέλει να πιστεύει κανείς, η απερχόμενη κυβέρνηση δεν είναι καθεστώς, οφείλει να δώσει μια εξήγηση για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες σε διάφορα υπουργεία, αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί προμηθεύτηκαν τα κρατικά αυτά όργανα καταστροφείς εγγράφων; Γιατί κατέστρεψαν ό,τι κατέστρεψαν; Τι είχαν να κρύψουν και τι φοβούνται; Τι συνέβαινε πίσω από τις κλειστές πόρτες και τι γραφόταν στους υπολογιστές που δεν πρέπει να δει η διάδοχη κυβέρνηση;

Δεν είναι μόνο στο όνομα της διαφάνειας που πρέπει να δοθούν οι απαντήσεις. Είναι και στο όνομα της δημοκρατίας. Πρέπει να δοθούν από ένα κόμμα που υποτίθεται πως ομνύει και στη διαφάνεια και στη δημοκρατία και έχει καταγγείλει στο παρελθόν τη λαφυραγωγία.

Οπως φαίνεται, η απερχόμενη κυβέρνηση υπέπεσε και σε αυτό το σφάλμα. Διαχειρίστηκε την εξουσία σαν να είναι αιώνια και το κράτος σαν να είναι λάφυρο. Και τώρα σπεύδει να εξαφανίσει τα ίχνη. Ετσι, όμως, αποκάλυψε την αδιανόητη για ευρωπαϊκό κράτος αντίληψη με την οποία πολιτεύτηκε αυτά τα τέσσερα χρόνια.