Εθνική αυτοπεποίθηση

Η πρόσφατη συμπεριφορά της Τουρκίας σε Κύπρο και Αιγαίο μου έφερε στον νου μια ιστορία στο χωριό φίλου μου. Η οικογένειά του είχε κληρονομήσει ένα πολύ καλό χωράφι, δίπλα σε πολλά νερά, με εύφορο έδαφος και εξαιρετικό κλίμα. Το ιδιοκτησιακό του καθεστώς ήταν σαφώς καθορισμένο από τον νόμο. Οι γείτονές του, όμως, στο χωράφι το λιμπίζονταν για χρόνια και προσπαθούσαν να βρουν ευκαιρία να βάλουν τα διαχωριστικά πασάλια τους όλο και πιο μέσα στο καλό χωράφι. Ο ιδιοκτήτης του εύλογα αντιδρούσε και οι σχέσεις του με τους γείτονες πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Αντεγκλήσεις, μηνύσεις και τα σχετικά. Κάποια μέρα αποφασίζει να εκμεταλλευτεί το εύφορο χωράφι του και να βάλει βιολογική καλλιέργεια διαφόρων λαχανικών υψηλής στη διεθνή αγορά αξίας. Ομως, η επένδυση σε τεχνολογικό εξοπλισμό και υποδομές, εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και μεταφορά – πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού είναι πολύ μεγάλη και δεν την αντέχει μόνος του. Προτείνει, λοιπόν, στους γείτονες να συμμετέχουν στην επένδυση στο καλό δικό του χωράφι. Οι γείτονες συμφωνούν, επενδύουν χρήματα στο χωράφι που χρόνια προσπαθούσαν να κλέψουν κουτοπόνηρα με τα κινητά πασάλια τους. Το καλό χωράφι δεν βρίσκεται πλέον σε αμφισβήτηση ιδιοκτησιακού καθεστώτος και η ευφορία του αποτελεί κοινή πηγή πλούτου ιδιοκτήτη και γειτόνων.