Εχω προλάβει την εποχή της μοδίστρας. Εκείνο το «Αύριο έχουμε μοδίστρα» ειπωμένο από τη μητέρα μου, ηχεί ακόμη στα αυτιά μου ως υποσχετική χαράς αφού ήλπιζα ότι η κυρία Κατίγκω, η κυρία Δέσποινα, η κυρία Ποθητή (μου κάνει εντύπωση το ότι θυμάμαι ακόμη τα ονόματά τους) μπορεί να έβρισκαν πέντε – δέκα λεπτά να μου ράψουν ένα τόσο δα φορεματάκι κούκλας. …Και δεν ήταν μόνο τα ρούχα. Θυμάμαι καταστήματα που έφτιαχναν τσάντες κατά παραγγελία (η περίφημη «Ελένη» στην αρχή της οδού Ακαδημίας, μέσα στη στοά) ακόμη και παπούτσια «ασορτί» με το φόρεμα. Οριακά, και κάποια που έφτιαχναν μαγιό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή