Το θέατρο του σινεμά

Κάθε φορά που ανεβαίνει επιθεώρηση χαίρω και αγάλλομαι. Πρώτον, διότι αγάπησα αυτό το θεατρικό ελληνικό υβρίδιο παιδί στην επαρχία ήδη από το 1952, μαθητής δεκαπέντε χρόνων. Τότε στην επαρχία που μεγάλωσα το θέατρο και μάλιστα η επιθεώρηση ήταν απαγορευμένα για μαθητές (στο θέατρο πηγαίναμε σε έργα εθνικού φρονηματισμού ομαδικά με επικεφαλής τον γυμναστή και τον θεολόγο καθηγητή, στο δε δημοτικό με τον διευθυντή του σχολείου). Εγώ, μυημένος από τον καθηγητή πατέρα μου στο θέατρο έβρισκα τρόπους να τρυπώνω στα παρασκήνια και στο σινεμά στην καντίνα της προβολής. Από τα παρασκήνια είδα την Κοτοπούλη, τη Συνοδινού – νέα ενζενί -, τον Ηλιόπουλο, τον Μυράτ, τον Ζερβό, τρεις μήνες πριν πεθάνει η μεγάλη Μαρίκα.