Νίκη είναι η συνέχεια, η ανθεκτικότητα, δηλαδή όσα σχετίζονται, κυρίως με το ιδεολογικό βάθος και όχι τόσο με την οργανωτική ή συμφεροντολογική συγκόλληση. Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι ακριβώς επειδή διαρρέει το κοινό ανάμεσα στις παρατάξεις, η νίκη και η ισχύς βρίσκεται κυρίως στην αντοχή. Πρέπει όμως κανείς να βρει τις ποιότητες αντοχής.  Αντοχή που θεμελιώνεται στην προσδοκία και στις δουλίτσες, στις σκληρές καθηλωτικές αμοιβαιότητες συμφερόντων, στην αυτοσυντηρητική ομερτά, στις κρατικές παραγγελίες; Αντοχή που βασίζεται σε μια έστω αφηρημένη ενότητα εννοιολογικών αναφορών; Αντοχή που βασίζεται στα οικογενειακά, συναισθηματικά κληροδοτήματα; Αντοχή που βασίζεται στον κριτικό αναστοχασμό; Εχει αποδειχθεί ότι ένα κοινό (ιδιωφελούς στοχεύσεως)  μπορεί να είναι σταθερά άπιστο. Σαν θερμοστάτης, μετακινείται στον (εκάστοτε) χώρο που θα του εξασφαλίσει την «εργολαβία» ή την «απαλλαγή απ’ το πρόστιμο». Ενα κοινό μεταφυσικής καθήλωσης είναι ραγδαία συρρικνούμενο. Ενα κοινό κριτικής καχυποψίας, έγερσης, παρότι πιο βασανισμένο, είναι ανθεκτικό  και αναπτυσσόμενο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή