Τα προηγούμενα χρόνια οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι σε αυτές υπέστησαν τις μεγαλύτερες συνέπειες από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης και των περιοριστικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν ως αντίδοτο για την κρίση χρέους της ελληνικής οικονομίας. Χιλιάδες συνάδελφοι αναγκάστηκαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους λόγω της μείωσης των εισοδημάτων, της υπέρμετρης φορολογικής επιβάρυνσης, της έλλειψης ρευστότητας και πρόσβασης σε χρηματοδότηση και φυσικά της υπερχρέωσης. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά. Διακόσιες χιλιάδες λιγότερες ΜμΕ σε σχέση με το 2008 και απώλεια περίπου 650.000 θέσεων απασχόλησης. Είναι μάλιστα θλιβερό χαρακτηριστικό ότι το 1/3 των νεόπτωχων προήλθαν από τις επαγγελματικές τάξεις που εκπροσωπεί η ΓΣΕΒΕΕ. Η οικονομική κρίση εξελίχθηκε σε ανθρωπιστική δοκιμάζοντας τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και παράλληλα σε κρίση θεσμική, πολιτική και αξιακή. Ο κοινωνικός διάλογος υποχώρησε, ενώ ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων – των παραγωγικών φορέων που είναι γειωμένοι με την πραγματική οικονομία και κοινωνία και γνωρίζουν τα καθημερινά προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι σε αυτές – υποβαθμίστηκε συστηματικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή