Στον «Οιδίποδα Τύραννο» ο Σοφοκλής καταγράφει την κορυφαία και πιο τραγική σύγκρουση της υποκειμενικής αλήθειας του ανθρώπου με την αντικειμενική πραγματικότητα. Εξάλλου και ο ίδιος ο Ζίγκμουντ Φρόιντ ανιχνεύει σημειολογικά στον συγκεκριμένο μύθο την απαρχή της ψυχανάλυσης. Ή μάλλον τη γενεσιουργό αιτία της. Από αυτή τη σύγκρουση, μεταξύ, δηλαδή, σύμπαντος και υποκειμένου, νικητής βγαίνει πάντα το σύμπαν. Και τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι εκεί έξω ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως νομίζει, ότι δεν έχει δημιουργηθεί κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, αναμετριέται με τους εφιάλτες του. Αν υπάρχει κάπου κοντά ένας ποιητής, μπορεί να γράψει μια τραγωδία. Αν όχι, χρειάζεται ψυχαναλυτής. Αν δεν υπάρχει ούτε ψυχαναλυτής, τότε ο ήρωάς μας είναι συμβολικά πολύ πιθανόν να τυφλωθεί. Για να μη βλέπει τη δυσάρεστη πραγματικότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή