Για να δοθεί μία θετική προοπτική επίλυσης του οικονομικού προβλήματος της ΔΕΗ, πρέπει να μας απασχολήσει το επιχειρηματικό μοντέλο. Παραδοσιακά, οι επιχειρήσεις ηλεκτρισμού σαν τη ΔΕΗ στήριζαν την οικονομική τους απόδοση σε οικονομίες κλίμακας έχοντας εξασφαλίσει μεγάλη βάση πελατών. Η de facto προνομιακή διαχείριση των πιο αποτελεσματικών πόρων (λιγνίτες και υδροηλεκτρικά στην Ελλάδα) καθιστούσε αποτρεπτική την είσοδο ανταγωνιστών στην αγορά, οι οποίοι περιορίζονταν σε εξειδικευμένα μικρά τμήματα της αγοράς (παραγωγή από φυσικό αέριο, προμήθεια σε λίγες κατηγορίες πελατών). Ομως, οι μεγάλες μεταβολές που συντελούνται στην τεχνολογία (φθηνές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) και στην πολιτική για την κλιματική αλλαγή (κόστος δικαιωμάτων εκπομπών που καθιστούν ασύμφορο τον λιγνίτη) κλονίζουν συθέμελα το ακολουθούμενο επιχειρηματικό μοντέλο. Μόλις η ΔΕΗ άρχισε να χάνει μέρος της πελατειακής της βάσης και να μειώνεται η λιγνιτική της παραγωγή, έγιναν δυσβάστακτες οι μεγάλου ύψους ανελαστικές δαπάνες. Η μόνη υγιής προοπτική είναι η αλλαγή του επιχειρηματικού μοντέλου. Αυτό πρέπει να μειώσει δραστικά τις ανελαστικές δαπάνες και να στραφεί σε πελατοκεντρικές υπηρεσίες στηριγμένες σε ευέλικτο χαρτοφυλάκιο ενέργειας με βάση τις ανανεώσιμες πηγές, εξισορροπημένες από τα υδροηλεκτρικά της και τις μονάδες φυσικού αερίου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ