Οι υπουργάρες δεν υπάρχουν πια. Τις πάτησε το τρένο. Και τον Χαράλαμπο Σταύρο και τον Γεώργιο Βασιλειάδη. Διαφορετικό μούσι ο καθένας. Καλλιτεχνικό, περιποιημένο με μπαμ τρελελέ ο Ζακυνθινός, άτακτο φοιτητικό ο Βασιλειάδης, αλλά ίδια ακριβώς πολιτική. Νταραβέρι να γίνεται. Παντί τρόπω. Αυτά τέλος. Που πάει να πει για όσους παρεπιδημούν στον θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, από τούδε και στο εξής, όχι όπως τα ξέρανε αλλά όπως θα τα βρούνε. Σχετικά με τον νυν υφυπουργό Λ. Αυγενάκη θα περιμένουμε τα δείγματα γραφής. Το ποδόσφαιρο, παντού σε όλο τον κόσμο, έχει την αυτονομία του. Την έχει κατακτήσει. Στον κανονικό κόσμο, διευκρινίζω. Παρ’ εκτός από κάποιες τριτοκοσμικές χώρες. Οπου ευδοκιμούν καθεστώτα τύπου Αμίν Νταντά. Σ’ αυτές τις χώρες, όπου υπεράνω όλων είναι ο υπουργός, εντάχθηκε τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή