Πολιτική Προστασία: αγνοείται η τύχη της

Πριν ακόμη κλείσουν οι πληγές της τραγωδίας στο Μάτι, μια άλλη τραγωδία στη Χαλκιδική επαναφέρει το αγωνιώδες ερώτημα: έχουμε πολιτική προστασία σε αυτή τη χώρα; Θα πρέπει επιτέλους να γίνει συνείδηση ότι η πολιτική προστασία αποτελεί ύψιστο κοινωνικό αγαθό που η πολιτεία οφείλει να παρέχει στους πολίτες. Και αυτοί οι τελευταίοι πρέπει να αξιώνουν την παροχή αυτού του αγαθού. Οι θεωρητικές αναλύσεις για τα επικίνδυνα φαινόμενα, η συζήτηση αν οφείλονται ή όχι στην κλιματική αλλαγή, είναι ενδιαφέρουσες αλλά πρέπει να καταλήγουν σε εφαρμοσμένες αποφάσεις. Ο απελθών πρωθυπουργός μετά το Μάτι είχε εξαγγείλει τη δραστική βελτίωση της πολιτικής προστασίας. Η κυβέρνησή του έφερε σχέδιο νόμου τον περασμένο Μάιο αλλά ουδέποτε συζητήθηκε στη Βουλή λόγω εκλογών. Το αποτέλεσμα είναι ότι ουδεμία βελτίωση είδαμε. Ας το έφερναν νωρίτερα ώστε να συζητηθεί, βελτιωθεί και ψηφιστεί αλλά και να δεσμευτεί και η τότε αντιπολίτευση για τις απόψεις της. Ο νέος Πρωθυπουργός, στις προεκλογικές εμφανίσεις του δεν ανέφερε κάτι συγκεκριμένο για την πολιτική προστασία, τώρα λένε ότι το θέμα αυτό είναι υψηλής προτεραιότητας για τη νέα κυβέρνηση. Μακάρι να είναι έτσι, να το δούμε στην πράξη. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται να προηγηθεί διαβούλευση, όχι ατέρμων αλλά ουσιαστική, με την επιστημονική κοινότητα, την τοπική αυτοδιοίκηση και τους επιχειρησιακούς φορείς, να κατατεθούν προτάσεις και στη συνέχεια με ευθύνη κυβερνητική να γίνουν οι δραστικές αλλαγές που προφανώς επιβάλλονται. Και οι αλλαγές αυτές πρέπει να είναι τέτοιες ώστε η αυριανή πολιτική προστασία να ανταποκρίνεται σε όλους τους δυνητικούς κινδύνους που απειλούν τη χώρα: δασικές πυρκαγιές, πλημμύρες, κατολισθήσεις κ.λπ. Και πάνω απ’ όλα να μην ξεχνάμε τον μέγιστο κίνδυνο που δεν είναι άλλος από τους σεισμούς. Ειδικά όταν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τον τελευταίο καταστροφικό σεισμό στη χώρα, τον σεισμό της Πάρνηθας (7-9-1999) με 143 θύματα μόνο 18 χιλιόμετρα από την Ακρόπολη.