«Δεν θεωρούσε τον εαυτό του τουρίστα. Ηταν ταξιδιώτης. Η διαφορά έχει να κάνει με τον χρόνο, εξηγούσε. Ενώ ο τουρίστας λαχταρά να γυρίσει σπίτι του έπειτα από μερικές εβδομάδες ή μήνες, ο ταξιδιώτης, καθώς δεν ανήκει σε ένα μέρος περισσότερο από ό,τι σε κάποιο άλλο, κινείται αργά, για χρόνια, από το ένα σημείο της γης στο άλλο». Με αυτή την διακήρυξη αρχής ο Πολ Μπόουλς οριοθετεί στις πρώτες ήδη σελίδες του βιβλίου τις πεποιθήσεις του για μια ζωή μακριά από την εστία του, τη Νέα Υόρκη, και γενικά τις ΗΠΑ, κι ακόμη γενικότερα τη Δύση. Σνομπάρει, εννοείται, τους τουρίστες, αν και στα 1947 που γράφεται το βιβλίο στην Ταγγέρη και τη Φεζ του Μαρόκου, δύσκολα θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για μαζικό τουρισμό. Οι σκιές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι ακόμα υπαρκτές, αν και σε δεύτερο πλάνο. Ο ήρωας του βιβλίου, ο Πορτ Μόρεσμπι (γλωσσικό γεωγραφικό παιχνίδι με την ομώνυμη πρωτεύουσα της μακρινής Νέας Γουινέας Παπούα, κάτι που έχει διαφύγει από τους κριτικούς) είναι ο ίδιος ο συγγραφέας. Περί αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ακόμη και αν στα μισά του βιβλίου ο Πορτ πλήττεται μυθοπλαστικώς από επιδημικό τυφοειδή πυρετό κάπου στα ενδότερα της αλγερινής Σαχάρας και μερικές δεκάδες σελίδες παρακάτω εγκαταλείπει τον κόσμο τούτο στο ιατρείο ενός γαλλικού στρατοπέδου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή