Η Ελλάδα μπουσουλάει τα πρώτα βήματα της νέας ιστορικής φάσης. Η βαρύγδουπη διατύπωση υπογραμμίζει την α-συνέχεια αλλά και τον διερευνητικό, ψηλαφητό χαρακτήρα με τον οποίο ανιχνεύουν τη νέα κατάσταση η κοινωνία, οι ηγεσίες, τα κόμματα και ο καθένας μας. Πάντως, προέχει η ιστορική τομή. Η Ελλάδα άφησε πίσω της τη δεκαετία της χρεοκοπίας. Στον δημόσιο λόγο έχει κυριαρχήσει ο όρος η «περίοδος των Μνημονίων». Ξέρουμε ότι η ορολογία είναι βασική όψη της πολιτικής διαπάλης, το πώς ορίζεις τα πράγματα είναι όπλο κατά του αντιπάλου και σε αυτό το σημείο η αντιμνημονιακή προπαγάνδα κατάφερε να επιβληθεί για χρόνια. Ετσι πέτυχε να αντιστρέψει τις αιτίες υποστηρίζοντας ότι τα Μνημόνια έφεραν την κρίση, αντί του προφανούς ότι η κρίση έφερε τα Μνημόνια. Οταν ύστερα από καιρό οι Ελληνες και οι Ελληνίδες αποδεχτούν τη βασική αυτή διαπίστωση θα έχει αρχίσει μια διεργασία ουσιαστικότερου αναστοχασμού και αυτογνωσίας. Θα είναι απαραίτητη γιατί η δεκαετία της χρεοκοπίας περιείχε οριακές στιγμές για την τύχη της Ελλάδας, ανέδειξε ανάγλυφα εθνικές κακοδαιμονίες, αλλά και ανακλαστικά που ενεργοποιούνται στο «και πέντε» όταν η καταστροφή είναι επικείμενη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή