Υπάρχουν κανονικότητες και κανονικότητες. Υπάρχουν ακόμη και κανονικότητες που δεν είναι απολύτως κανονικές. Δεν είναι μήπως κανονικότητα μια Βουλή γεμάτη από πασόκους; Είναι. Αλλά δεν είναι πολύ κανονικό να τους βλέπει ένας βουλευτής του ΚΙΝΑΛ παντού, δεξιά και αριστερά όπως είπε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, εκτός από το ίδιο του το κόμμα. Δεν είναι κανονικότητα να προσέρχονται οι βουλευτές στην ορκωμοσία με συζύγους και παιδιά σαν να ενσαρκώνουν όλοι μαζί μια δημοκρατία που βγαίνει από μια φάση βαριάς μελαγχολίας, αν όχι κατάθλιψης, και γίνεται και πάλι χαρούμενη; Είναι. Αλλά δεν είναι και πολύ κανονικό να θυμίζει κάθε μα κάθε ορκωμοσία, από των υπουργών στο Μαξίμου έως των βουλευτών στο Κοινοβούλιο, οικογενειακή γιορτή. Κανονικότητα είναι και να ορκίζεται η Βουλή χοροταστούντος του Αρχιεπισκόπου εντός της αιθούσης σαν να μετατρέπεται ο ναός της δημοκρατίας σε θρησκευτικό ναό. Αλλά είναι η κανονικότητα μιας μάλλον ελληνικής ιδιαιτερότητας. Είναι η κανονικότητα του ελληνικού εξαιρετισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή