Η αναθεώρηση και η παθολογία των θεσμών

Πριν από ένα χρόνο και λίγους μήνες, ο Νίκος Αλιβιζάτος, από τούτες τις σελίδες, υποστήριξε την ιδέα μίας εντοπισμένης αναθεώρησης σε θεσμικά ζητήματα. Την ιδέα αυτή την υποστηρίξαμε. Και, τύχη αγαθή, κατέστη πλέον εφικτή. Η βασική λογική, όπως την αντιλαμβανόμαστε, είναι η ανάγκη εξορθολογισμού του πολιτικού συστήματος. Αυτό είναι στη βάση του διπολικό, αλλά συνάμα επιρρεπές στον διχασμό. Η ανάσχεση των διχαστικών παρενεργειών δεν μπορεί να αναζητηθεί στη ριζική αλλαγή του εκλογικού συστήματος και τη συνακόλουθη πολυδιάσπαση του κοινοβουλευτικού τοπίου. Τα Κοινοβούλια είναι ισχυρά όταν δίνουν ισχυρές κυβερνήσεις και παρέχουν κριτικά τη συναίνεσή τους στη λήψη των μεγάλων πολιτικών αποφάσεων. Αυτή η λειτουργία χρειάζεται εξορθολογισμό, όχι αποδυνάμωση. Πώς όμως;